Morello: "Boksen is geen nobele kunst. Pestkoppen? Ik heb wraak genomen. Ik heb vrede met Serena Brancale."

ROME — "Ik heb nooit begrepen waarom boksen de nobele kunst wordt genoemd. Ik snap niet wat er nobel is aan twee mensen die de ring in stappen, klaar om te vechten. Wij boksers zijn de nieuwe versie van gladiatoren, vrij omdat we ervoor kiezen. En laten we onszelf niet voor de gek houden, geweld hoort bij het mens-zijn, je moet het alleen onder controle krijgen en ermee leren omgaan." Dario Morello , Calabriër uit Fuscaldo Marina, in de provincie Cosenza. Hij neemt geen halve maatregelen. Hij vertelt over boksen, zijn geschiedenis en zijn tegenstander, Yassim Hermi. De twee staan ​​zaterdag in de ring in het Pavesi Center in Milaan, tijdens een evenement georganiseerd door Taf (The Art of Fighting), waarbij ze samen de Italiaanse middengewichttitel pakken.

Morello, een wake vol provocaties en spannende verhalen met zijn tegenstander. "Als we een publiek willen bereiken dat niet alleen uit fans bestaat, moeten we ze iets geven om in geïnteresseerd te zijn en soms kan een beetje drama geen kwaad. Maar Hermi is een uitzondering, ik heb hem echt op mijn hielen... echt waar. Hij is een bullebak uit de buitenwijken, hij wilde me tijdens de persconferentie een klap geven. Ik wil echt zien of hij me in de ring een klap kan geven."

Uitspraken die doen denken aan een pijnlijk verhaal, zoals het Amerikaanse boksen. "Je hebt het mis. Als kind was ik een verwend nest, verwend door mijn moeder en oma's. Ik at als een gek en alles mocht. Ik had een heel sociaal karakter, maar er was altijd wel een pestkop op de afdeling die me dwarszat. Eerst was er niets bijzonders, maar toen verergerde de situatie tot het pesten werd."

Kortom, te goed. Ik heb ervaren dat ik buiten de groep werd gesloten, dat ik geïsoleerd was, dat ik werd lastiggevallen, dat ik geen rust meer voelde toen ik naar school ging. Emotioneel ging ik vooruit, ik was volwassener dan mijn leeftijd, maar ik heb eronder geleden.

En hoe is hij daaruit gekomen? Het recht in eigen hand nemen. Dat was geen probleem, want ik ben gaan boksen omdat mijn vader met de tegenstanders in de sportschool van mijn oom had gespard. Ik was pas vier, maar ik vond het daar geweldig, ik werd helemaal gek van het idee om te vechten.

Alleen rechtvaardigheid. Vindt u niet dat dit een nogal sterke zin is? Mijn grootvader zei altijd dat ik de zaken niet groter moest maken en dat ik alles zelf moest regelen. Tegenwoordig is het onderwijsmodel, naar mijn mening, te beschermend en bevoordeelt het uiteindelijk pestkoppen. En mensen, misschien wel weldoeners, als ze zien dat iemand een ander slaat in plaats van in te grijpen en diegene een klap te geven, beginnen ze filmpjes te maken van het geweld…”

Zij is een soort ring-emigrant. Hij woont in Bergamo. Hoe is hij daar terechtgekomen? "Voor de liefde. Zodra ik professioneel werd, op mijn 21e, ontmoette ik een meisje uit Bergamo die de communicatie voor Dolce & Gabbana Italia Thunder verzorgde. En ik volgde haar."

Over de liefde gesproken, zijn huidige partner is de zangeres Serena Brancale , die ook al op het laatste festival van Sanremo werd gewaardeerd. "Het is tegenwoordig niet gebruikelijk dat een bokser met beroemdheden omgaat. Wij zijn een uitzondering, wij kunnen goed met elkaar overweg."

Laten we teruggaan naar het boksen. Hoe gaat het met het Italiaanse boksen? Buiten de landsgrenzen wordt het een andere sport. Het is alsof niet-professionelen daadwerkelijk met professionals concurreren. Misschien word je opgeroepen voor een wedstrijd waarin je geen schijn van kans hebt, maar als iemand twee euro meer ziet, denkt hij aan de zak des levens en gaat hij. In plaats daarvan zou binnenlands boksen gewaardeerd moeten worden, moeten groeien en alleen geëxporteerd moeten worden als het op niveau is. De waarheid is dat Italianen te vaak worden beschouwd als de arbeiders van de ring.

Weet jij de oplossing voor het probleem? Simpel, van boksen een beroep maken. Je kunt niet concurreren met iemand die 30 fysiotherapeuten, trainers en voedingsdeskundigen in dienst heeft. Ik ben bijvoorbeeld mijn eigen trainer, ik heb een team van getrainde mensen met wie ik mezelf vergelijk.

Guido Vianello is naar de Verenigde Staten gegaan en maakt een geweldige indruk. "Guidone is een vriend, maar hij is een uitzondering. Hij ging niet naar Amerika om zijn fortuin te zoeken, hij werd geselecteerd door een manager die hem daarheen stuurde. Hij kwam al aan als heer des huizes."

Leef je alleen maar voor het boksen of denk je ook al na over wat komen gaat? Ik zou ook alleen van boksen kunnen leven, maar ik denk wel aan de nasleep. Sinds 2017 heb ik een personal training studio, ik heb altijd een bepaalde levensstandaard behouden en die wil ik graag behouden.

Welk ding maakt je boos over boksen? "Als ze me om gratis kaartjes voor de wedstrijd vragen, is het erger als een vriend het doet. Ik breng offers om in de ring te komen, en als jij ze koopt, maak je mijn leven beter. Maar dan klagen ze dat ze 50 euro uitgeven en in het weekend gooien ze misschien 200 euro weg aan drankjes om een ​​meisje te versieren die er geen moer om geeft..."

Zijn grootste carrièreambitie? Ondertussen heb ik Hermi verslagen, denkend dat ik mezelf nog steeds in de race zie voor een Europese titel. Op wereldniveau echter absoluut niet, het niveau ligt zo hoog dat ik gewapend de ring in moet stappen om te winnen.